"...
Bana yanıt verir umuduna bel bağlıyordum.
Ne zavallı, ne zayıf yaratıklarız!"
Alexandre Dumas
Beklemek..
Kuruyana, toz olup bitene kadar beklemek..
Yaşamın en zorudur beklemek. Zaman sanki durur ama sen gidersin. Gözünü de kapatsan, sesini de kıssan gidersin bedensiz.
Eksilerek, - o durdu sandığın zamanda hem cesedini, hem beklediğini beklemeyi de orada bırakarak - gidersin nedensiz.
Sonra bir de yakamıza yapışır o beklemek. Hesap sorar; bilmem dersin...
Sahi bilir misin? Neden..?
...
Bekliyor muyuz..
Toz olana dek?
Eyvallah!
.jpeg)
